Καλοκαίρι 1972. Η Αμμόχωστος αποτελεί το πιο ελκυστικό θέρετρο της Μεσογείου. Μια πόλη λουσμένη στη λάμψη και το φως. Ένα φιλόδοξο ζευγάρι εγκαινιάζει το πιο εντυπωσιακό ξενοδοχείο, όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συνεργάζονται αρμονικά.
Δυο οικογένειες που ζουν στην ίδια γειτονιά, οι Γεωργίου και οι Οζκάν, συγκαταλέγονται ανάμεσα σε πολλούς άλλους που μετακόμισαν στην Αμμόχωστο για να ξεφύγουν από τον επί χρόνια αναβρασμό και τη βία που επικρατούσε σε άλλα μέρη του νησιού. Όμως, κάτω από τη μάσκα της χλιδής και του πλούτου που δείχνει η πόλη, η ένταση γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη.
Ένα πραξικόπημα βυθίζει την Κύπρο στο χάος. Η Τουρκία εισβάλλει στο νησί και η Αμμόχωστος βομβαρδίζεται. Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν όπως-όπως τα πιο πολύτιμα απ’ τα υπάρχοντά τους και τρέπονται σε άτακτη φυγή για να γλιτώσουν από τους στρατιώτες που προελαύνουν.
Στην εγκαταλειμμένη πόλη παραμένουν μόνο δύο οικογένειες…
Ένα νησί στις φλόγες, μια πόλη-φάντασμα,
δύο οικογένειες ανταμώνουν στις σκιές.
Όταν το έγραφα, ένιωθα πως έβαζα τα βρεγμένα μου δάχτυλα στην πρίζα, ανέφερε η συγγραφέας
Η κατεχόμενη από τον Τουρκικό στρατό εδώ και 40 χρόνια πόλη της Αμμοχώστου είναι το θέμα του νέου μυθιστορήματος, με τίτλο «Ανατολή» της διακεκριμένης συγγραφέως, Βικτώριας Χίσλοπ, το οποίο θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά στις 22 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις «Διόπτρα».
«Πολλές φορές καθώς το έγραφα (το βιβλίο) ένιωθα λες και είχα βρεγµένα δάχτυλα και τα έβαζα στην πρίζα. Ένιωθα πως είναι το ίδιο νωπό όσο ήταν και πριν 40 χρόνια. Λες και δεν πέρασε µια µέρα», δηλώνει η κ. Χίσλοπ, σε συνέντευξη στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος», για την διαδικασία συγγραφής του βιβλίου της.
Η Χίσλοπ αναφέρει ότι εμπνεύστηκε απ’ τα άδεια κτίρια και σημειώνει: «Και δυστυχώς δεν υπάρχουν περισσότερα άδεια κτήρια στην Ευρώπη απ’ ό,τι στην Αµµόχωστο (περίκλειστη από τον Τουρκικό στρατό περιοχή της πόλης)».
Μιλώντας στον δημοσιογράφο, Πιερή Παναγή, η γνωστή συγγραφέας εξηγεί ότι είναι η πρώτη φορά που γράφει για µια πόλη, που δεν µπορούσε να δει από κοντά ή να περπατήσει στους δρόµους της. «Ταξίδεψα πολλές φορές στην Κύπρο, βρέθηκα στην Αµµόχωστο ξανά και ξανά, στάθηκα στα συρµατοπλέγµατα και είδα την πόλη, πέρασα χρόνο στην ταράτσα του γραφείου του Τουρκοκύπριου δηµάρχου της Αµµοχώστου για να έχω όσες περισσότερες εικόνες µπορούσα», είπε. Επίσης, ανέφερε ότι απορρίφθηκε από την ‘Αγκυρα αίτημα της να της επιτραπεί να μπει στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η Βικτώρια Χίσλοπ τονίζει ότι ήθελε να καταγράψει πως «η εθνικότητά δεν κάνει κάποιον καλό ή κακό άτοµο, αλλά η ανθρωπιά». (Διαβάστε περισσότερα…)
Successful British novelist Victoria Hislop is about to release her new book, set in Cyprus. THEO PANAYIDES meets a woman with a zest for life
Victoria Hislop first came to Cyprus in 1978. That’s a story in itself. She was 18 going on 19, and answered an ad in the back of a magazine: “Overland journey to Cyprus, £90”. She was just out of school, and “I wanted an adventure” – so she found herself in a packed, battered nine-seater mini-van with a half-dozen other youngsters.
Looking back, she says now, sitting at an outdoor café in Phaneromeni Square in Nicosia, there was something very odd about the whole thing. The van belonged to a middle-aged couple, who did all the driving. They were surly and not very friendly; by the end, none of the youngsters would even speak to them. The idea was to see the sights along the way, but in fact all they saw was the inside of the mini-van. They drove and drove, relentlessly – then, in the middle of the night, the van would stop and the passengers would be ordered out to pitch their tents. Victoria recalls “waking up in Belgium in someone’s garden”, being harangued by an angry Belgian woman, clearly having been too tired at 3am the night before even to see where they were camping.
Why did this grim-faced couple offer to drive to Cyprus? Maybe just to make some cash – but then why did they take a detour across Turkey, veering east to the plains of Anatolia where the man woke them all up one night to announce that they’d been robbed, and all their money was gone? They must’ve been delivering something, muses Victoria, green eyes dancing with amusement in her lively face, “either delivering or taking”, with herself and the others brought in as cover. A gaggle of wide-eyed young people was much less likely to attract the attention of Customs than two miserable gits in their 50s.
Needless to say, that first trip was memorable. Victoria knew about the invasion, 1974 having been “the first summer that I actually remember following current affairs; I was 14, and kind of waking up a little bit”, but she’d somehow forgotten that she was coming to a divided island – and was surprised when the van crossed from Mersin to the occupied north and she found herself in a non-place that wouldn’t even stamp her passport. The rest of the trip (she was here for two weeks) was equally disconcerting. She had very little money, the bulk of it having been stolen – or was it? – in Turkey, and mostly ate watermelon, bread and countless tomatoes that ended up making her violently ill. The tents were boiling-hot and unbearable. The girls were courted (if that’s the word) by Turkish soldiers, but Victoria felt threatened and unsafe. After all, she says, “we were English girls, and everyone makes the same assumption about English girls on holiday. And that wasn’t really my thing”.
That traumatic teenage trip left its scars: “I’ve never been camping since,” she admits, laughing merrily. “If someone tells me we’re going to sleep in a tent, forget it!” Fortunately, that dislike doesn’t extend to Cyprus itself – and in fact Cyprus is the subject of her new book The Sunrise, her fourth novel since making her name with The Island in 2005. That debut, a big hit in Britain and even bigger hit in Greece (where it became a hugely successful TV series), was set on the leprosy colony of Spinalonga, off the coast of Crete; since then she’s written The Return, set during the Spanish Civil War, and The Thread, set in Thessaloniki – and nowThe Sunrise, which takes place in Famagusta before and during the invasion.
Writing about other countries’ histories has its pitfalls, but so far no-one’s complained about ignorant foreigners sticking their nose into things they don’t understand. That could change here, notes Victoria with a rueful grin. I feel like I’m licking my fingers and putting them in a wall socket, she says, pointing vaguely at the wall of the café: “I’m going to have some electric shocks, for sure”. (read more at the Cyprus Mail)
Μια ημέρα «γεμάτη» Ελλάδα έζησαν όλοι όσοι βρέθηκαν στο πολιτιστικό κέντρο Southbank στην καρδιά του Λονδίνου. Μέσα από την ποίηση, τη λογοτεχνία, τη μουσική, το θέατρο, αλλά και το χιούμορ, το βρετανικό κοινό είχε τη δυνατότητα να δει μια άλλη προσέγγιση της σύγχρονης Ελλάδας. Αυτής του πολιτισμού. Της δημιουργίας. Της ελπίδας ότι οι άνθρωποί της έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τα κακώς κείμενα. Φυσικά, από μια τέτοια μέρα, γεμάτη ερεθίσματα, δεν θα μπορούσε να λείπει και μια σε βάθος συζήτηση για την οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα.
«Greece is the Word», «Ελλάδα είναι η Λέξη», ο τίτλος της εκδήλωσης ή μάλλον των εκδηλώσεων, καθώς το πρόγραμμα ήταν χωρισμένο σε τρεις ενότητες.
Η ιστορικός Μπέθανι Χιουζ, που εδώ και πολλά χρόνια με τα ντοκιμαντέρ της μέσω του BBC, του History Channel και του Channel 4 έχει γοητεύσει του Βρετανούς με τις ιστορίες από την Αρχαία Ελλάδα, άνοιξε τις εκδηλώσεις μιλώντας για την Ελένη της Τροίας και τη συγγένεια των αρχαίων Ελλήνων με το σήμερα.
Τη σκυτάλη πήρε η πασίγνωστη συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ, που έχει γίνει γνωστή στην Ελλάδα από την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της «Το Νησί». Η κ. Χίσλοπ παρουσίασε τρεις διακεκριμένους σύγχρονους Έλληνες ποιητές. Την Κατερίνα Ηλιοπούλου, τον Διονύση Καψάλη και τον Βασίλη Αμανατίδη. Και οι τρεις τους απήγγειλαν έργα τους στα ελληνικά και τα αγγλικά.
Στη συνέχεια οι λογοτέχνες Ιωάννα Καρυστιάνη και Αλέξης Σταμάτης μαζί με τον μεταφραστή και καθηγητή λογοτεχνίας Ντέιβιντ Κόνολι, ο οποίος έχει μεταφράσει βιβλία Ελλήνων συγγραφέων στα αγγλικά, συζήτησαν για την ελληνική λογοτεχνία. Για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες συγγραφείς. Για το πλήγμα που έχουν δεχθεί από την απόφαση για κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Παράλληλα, έγινε μια σύντομη σύγκριση με τους Βρετανούς συναδέλφους τους, οι οποίοι εκτός των άλλων εκπροσωπούνται από λογοτεχνικούς πράκτορες που προωθούν τα βιβλία τους σε όλο τον κόσμο. Έτσι, διαπιστώθηκε η ανάγκη να γίνονται περισσότερες μεταφράσεις Ελλήνων συγγραφέων σε άλλες γλώσσες. Επιπλέον, όλοι όσοι συμμετείχαν στη συζήτηση συμφώνησαν ότι, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, η νέα γενιά λογοτεχνών έχει αξιόλογους καλλιτέχνες που πρέπει να στηριχθούν περισσότερο από το κράτος. Τη συζήτηση διεύθυνε η Βικτόρια Χίσλοπ.
Η δεύτερη εκδήλωση ήταν μια συζήτηση στην οποία συμμετείχαν η Ελληνοβρετανίδα δημοσιογράφος, συνεργάτης της εφημερίδας Guardian και ανταποκρίτρια του αμερικανικού περιοδικού «The Nation», Μαρία Μαργαρώνη, η δημοσιογράφος και μπλόγκερ Θεοδώρα Οικονομίδη και ο καθηγητής στρατηγικής και επιχειρηματικότητας στο London Business School, Μιχάλης Ιακωβίδης. Τη συζήτηση, με θέμα την κρίση και τον ρόλο των ΜΜΕ, συντόνιζε ο ανταποκριτής του BBC στην Ελλάδα, Πολ Μέισον. Οι συμμετέχοντες στο πάνελ συμφώνησαν ότι η εικόνα που έχει παρουσιαστεί για την Ελλάδα και τους Έλληνες στο εξωτερικό, εξαιτίας της κρίσης, δεν είναι η πραγματική. «Κατέστησαν την Ελλάδα τον αποδιοπομπαίο τράγο της Ευρώπης. Πράγμα που είναι εξαιρετικά υποτιμητικό για τους ‘Έλληνες» είπε, χαρακτηριστικά, η κ. Μαργαρώνη. Και όπως υπογράμμισε η κ. Οικονομίδη, σε αυτά τα στερεότυπα στηρίχθηκαν όχι μόνο τα μέσα ενημέρωσης αλλά και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί για να εφαρμόσουν τα σκληρά μέτρα λιτότητας στη χώρα.
Η κ. Μαργαρώνη επισήμανε επίσης, ότι καλλιεργήθηκε ένας μύθος πως «αν καταρρεύσει η Ελλάδα, θα παρασύρει όλη την ευρωζώνη». Με τη σειρά του, ο κ. Ιακωβίδης τόνισε πως στη χώρα δημιουργήθηκε ένα οικονομικό σύστημα που δεν ήταν βιώσιμο. Επιπλέον, όπως τόνισε, η διεθνής κοινότητα δεν ήταν έτοιμη να λύσει τέτοια φύσης προβλήματα. Γι’ αυτό, «οι ηγέτες της δεν ήξεραν πώς να τα αντιμετωπίσουν» επισήμανε ο κ. Ιακωβίδης. Δεν παρέλειψε, παρόλα αυτά, να τονίσει ότι «η λύση που δόθηκε ήταν εξαιρετικά επώδυνη για την Ελλάδα».
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα για την χώρα, αν οι Έλληνες πολιτικοί από την αρχή έπαιρναν δραστικά μέτρα για μεταρρυθμίσεις και το πρόβλημα θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως ευρωπαϊκό και όχι ως ελληνικό, είπαν οι συνομιλητές, ενώ παραδέχθηκαν ότι «δεν υπήρχε η απαραίτητη αλληλεγγύη από την Ευρώπη για τη χώρα». «Ο φασισμός βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα» είπε η κ. Οικονομίδη, τονίζοντας πως πάνω από όλα η κρίση είναι πολιτική.
Σύμφωνα με την κ. Μαργαρώνη, καταλυτική ημερομηνία για την αρχή της κρίσης ήταν η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. «Μετά, ο έξω κόσμος άρχισε να βλέπει ότι κάτι πηγαίνει στραβά στην Ελλάδα, ακολούθησαν οι υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης και τα υπόλοιπα είναι γνωστά» είπε η Ελληνοβρετανίδα δημοσιογράφος.
Από τις εκδηλώσεις δεν θα μπορούσε να λείπει η ηθοποιός Κατερινά Βρανά, που τα τελευταία χρόνια διαπρέπει με τις παραστάσεις της όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Η κ. Βρανά άνοιξε την ενότητα της τρίτης εκδήλωσης. Η αστείρευτη stand up κωμικός παρουσίασε «το Καμπαρέ της κρίσης της Κατερίνας» κάνοντας όλους να κλάψουν από τα γέλια, ακόμη και το δύσκολο βρετανικό κοινό.
Ακολούθησε ελληνική παραδοσιακή μουσική από το συγκρότημα «Μου Σου Του» και τον Παύλο Μελλά, ανάγνωση ποιημάτων των Σεφέρη, Καβάφη, Ελύτη, ένα μονόπρακτο του Αλέξη Σταμάτη με τίτλο «Interview», στο οποίο έπαιζαν ο Νίκος Πουρσανίδης και η Εύα Σιμάτου. Καθώς επίσης και η σχεδίαση φιγούρων με ελληνικά θέματα από τον Γάλλο Νταβίντ Προυντόμ, υπό τους ήχους του ρεμπέτικου. Επίσης, προβλήθηκαν αποσπάσματα από τέσσερα ντοκιμαντέρ με θέμα τα προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας.
Η εκδήλωση τελείωσε με ελληνική μουσική και χορό που έσερναν ο Πολ Μέισον, η Βικτόρια Χίσλοπ, η Μαρία Μαργαρώνη, η Κατερίνα Βρανά, ο Νίκος Πουρσανίδης και άλλοι. Και όπως μας θύμισε ο Ντέιβιντ Κόνολι, ο πολυβραβευμένος μεταφραστής ελληνικών βιβλίων στα αγγλικά, όταν πήρε τον λόγο, «η Ελλάδα έχει δώσει δύο φορές τα φώτα της στην ανθρωπότητα. Μία στην αρχαιότητα και μία στην αναγέννηση. Εύχομαι τώρα να τριτώσει το καλό» ευχήθηκε με τον δικό του, μοναδικό τρόπο.
We use cookies on our website to give you the most relevant experience by remembering your preferences and repeat visits. By clicking “Accept All”, you consent to the use of ALL the cookies. However, you may visit "Cookie Settings" to provide a controlled consent.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Καλοκαίρι 1972. Η Αμμόχωστος αποτελεί το πιο ελκυστικό θέρετρο της Μεσογείου. Μια πόλη λουσμένη στη λάμψη και το φως. Ένα φιλόδοξο ζευγάρι εγκαινιάζει το πιο εντυπωσιακό ξενοδοχείο, όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συνεργάζονται αρμονικά.
